วันดีๆ ของทีมสวนอุตสาหกรรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเล่ฉางหยู่หวง ที่ทะเลสาบซงซาน

สวนเทคโนโลยี Lechang Yuhuang เป็นโรงงานผลิตชิ้นส่วนยึดติดแบบฮาร์ดแวร์ บนสายการผลิตสกรู น็อต และโบลท์ พนักงานกำลังตรวจสอบทุกชุดผลิตภัณฑ์อย่างเข้มข้น เพื่อให้มั่นใจว่าผู้ค้าส่งของเราจะได้ซื้อสินค้าคุณภาพดี ดังนั้นหลังจากข่าวแพร่ออกไป เรากำลังจะยกเลิกการสัมมนาและจัดทีมเดินทางไปยังอุทยานระบบนิเวศซงซานหูหรือไม่? ห้องพักผ่อนอยู่ในภาวะวุ่นวายมาหลายวันแล้ว — ทุกคนตื่นเต้นกันมาก ไม่มีเสียงกระทบกระทั่งของโลหะ ไม่มีการจดจ้องเขียนรายการสั่งซื้อ — เพียงแค่วันหนึ่งที่ใช้ร่วมกับเพื่อนร่วมงาน คุณก็รู้ใช่ไหม? มันเป็นวันที่ยอดเยี่ยม วุ่นวายแต่น่าสนใจ

1. การพบปะตอนเช้า: ขนม แสงแดด และความสนุกสนานไร้ระเบียบที่บริเวณประตู

เราเดินทางมาถึงทางเข้าสวนสาธารณะตั้งแต่เช้าตรู่—ทางเข้าที่มีอาคารเก่าสไตล์วินเทจและโคมไฟสีแดงที่ปลิวไสวไปกับลม ครึ่งหนึ่งของทีมพกขนมใส่กระเป๋าไว้เต็มไปหมด (เม่ยหยิบหมากฝรั่งงาดำเลื่องชื่อของเธอมาด้วย และขอแค่บอกว่าพวกเราทุกคนรุมล้อมเธอเหมือนนกนางนวล—เธอหัวเราะแล้วบอกให้พวกเราใจเย็นๆ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งก็เริ่มแกล้งกันขำๆ ฮู จากแผนกเทคโนโลยี พกเครื่องขยายเสียงขนาดเล็กมาตัวหนึ่ง แล้วเปิดเพลงป๊อปเก่าๆ ที่ทุกคนรู้จักแต่ไม่ยอมสารภาพว่าชอบ และเฉียงก็แกล้งทำตัวเป็นผู้กำกับ โบกมือไปมาพร้อมกับพูดว่า 'มาๆ รวมตัวกัน รวมตัวกัน' เหมือนเรากำลังถ่ายทำภาพยนตร์ เราจึงพากันรวมตัวกันบนขั้นบันไดทางเข้าเพื่อถ่ายรูปหมู่—บางคนซ่อนตัวหลังแบนเนอร์ที่เขียนว่า "Yuhuang Science and Technology Park" (ผมค่อนข้างแน่ใจว่าหลินทำแบบนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการยิ้มให้กล้อง) อีกหลายคนก็ทำหน้าตาตลกๆ สนุกกว่ารูปถ่ายทางการที่เราต้องถ่ายสำหรับรายงานงานเยอะเลย!

2. เดินเล่นในสวน: จุดถ่ายรูปทุกที่, การพูดคุยแบบสุ่ม และเกมบนสนามหญ้าที่สนุกจนเป็นบ้า

• ถ่ายรูปกันทุกมุมสวยๆ อย่างแท้จริง : เราเริ่มเดินตามทางใต้ร่มไม้ และทุกครั้งที่ใครสักคนเห็นอะไรที่น่าสนใจ—วิวทะเลสาบ มวลดอกไม้หลากสี หรือแม้แต่เก้าอี้ตัวหนึ่งที่ดูน่านั่ง—พวกเขาก็จะร้องขึ้นว่า “เดี๋ยวก่อน ถ่ายรูปก่อน!” ครั้งหนึ่งเราเจอเนินหญ้าแห่งหนึ่ง แล้วหลินก็พูดขึ้นว่า “มาเลย นอนเป็นวงกลมถ่ายรูปกับท้องฟ้ากัน!” หงลืมแว่นกันแดดไว้ ทำให้เธอต้องหรี่ตาแรงมากจนตาแทบปิดในรูปภาพ—พวกเราแกล้งเธอเรื่องนี้มาจนถึงทุกวันนี้ อีกครั้งหนึ่งเราหยุดที่สะพานเล็กๆ แล้วทุกคนก้มตัวพิงราวถ่ายรูป—ครึ่งหนึ่งของพวกเราหวาดเสียวกลัวโทรศัพท์จะตกน้ำ (ยกย่องอู่ที่เกือบทำโทรศัพท์หล่น แต่คว้าไว้ได้ทันในวินาทีสุดท้าย) รูปภาพพวกนี้ไม่ได้เอาไว้แค่ในออฟฟิศ—เราส่งรูปเหล่านี้เข้ากลุ่ม WeChat ของทีมตลอดเวลา แซวกันเองเรื่องท่าโพสแปลกๆ ของแต่ละคน

3. กิจกรรม: โกคาร์ทสุดอลหม่าน และบิลเลียดที่สนุกแบบไร้ระเบียบ

• โกคาร์ท: ใครจะไปรู้ว่าเราทุกคนต่างแข่งขันกันขนาดนี้? : สนามโกคาร์ทออฟโรดในสวนเป็น the จุดเด่น Qiang ยืนอยู่แถวหน้าสุด—สตาร์ทเครื่องยนต์เหมือนเขากำลังแข่งจริงๆ แล้วตะโกนว่า “ไปกันเถอะ!” จากนั้นไม่ถึง 10 วินาทีก็หมุนหลุดออกจากทาง เรายืนข้างสนามหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง—มีคนถ่ายคลิปไว้ด้วย และตอนนี้กลายเป็นมีมยอดนิยมของทีมเราแล้ว หลินเล่นคนต่อไป ขับช้ามากจนพวกเราต้องตะโกนว่า “รีบหน่อย!” เขาแค่ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันกำลังเพลิดเพลินกับวิวอยู่” แต่เรารู้กันดีว่าเขากลัวจะชน แม้แต่คุณนายหวาง ผู้จัดการของเรา ก็ขอลองขับบ้าง—เธอไม่ได้แข่ง แค่ขับวนสองรอบแล้วโบกมือให้เราเหมือนเธอกำลังอยู่ในขบวนพาเหรด แตกต่างจากบรรยากาศเงียบขรึมและจริงจังในเขตอุตสาหกรรมเทคโนโลยีโดยสิ้นเชิง—ที่นี่เต็มไปด้วยความสนุกที่เสียงดัง เหลวไหล และวุ่นวาย

• บิลเลียด: แทงแย่มาก แต่หัวเราะกันจนท้องแข็ง : สำหรับคนอย่างฉันที่ไม่อยากจะวิ่งเล่นซิ่งๆ (พูดตามตรงเถอะ ฉันซุ่มซ่ามเกินกว่าจะขับรถโกคาร์ทได้) ก็มีห้องบิลเลียดให้บริการ เราผลัดกันเล่น และโอ้โห—ไม่มีใครเลยสักคนที่เล่นเก่ง ฉันพยายามตีลูกบอลแต่พลาดจนคิวไปกระแทกโต๊ะดัง 'ตุ้บ' จนทุกคนสะดุ้ง มายจู่ๆ ก็ทำท่าจะลงลูกโดยบังเอิญ แล้วเธอก็ดีใจเหมือนได้รับถ้วยรางวัล เราทุกคนก็ปรบมือให้เธออยู่ดี ส่วนฮูพยายามทำท่าตีแบบเท่ที่เห็นในติ๊กตอก แต่เขาก็ทำไม่สำเร็จสักที ครั้งหนึ่งเขาถึงกับตีลูกผิดลูกไปเลย แต่เราก็ไม่ได้สนใจว่าใครจะชนะ—เราแค่นั่งล้อมวงกันดื่มน้ำ แซวกันเองเรื่องยิงลูกไม่เข้า แล้วก็พูดคุยกันเรื่องไร้สาระ เช่น เดี๋ยวคืนนี้จะกินอะไร ไม่มีการพูดถึงคำสั่งซื้อสินค้าจำนวนมาก หรือเป้าการผลิตเลย—มีแต่บทสนทนาสบายๆ ผ่อนคลาย

4. เดินทางกลับ: เท้าเมื่อย หัวใจเต็มเปี่ยม และวางแผนทริปหน้ากันแล้ว

เมื่อถึงเวลาที่เราเก็บของเพื่อกลับบ้าน รองเท้าของทุกคนเต็มไปด้วยฝุ่น และเสียงพูดของเราก็แหบเพราะหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน แต่ไม่มีใครรู้สึกไม่พอใจเลย—พวกเราต่างพูดคุยกันถึงช่วงเวลาที่ดีที่สุดของวันนั้น ฉางยังคงพยายามแก้ตัวเรื่องทักษะการขับรถโกคาร์ทของเขา ("ผมตั้งใจจะหมุนออกนั่นแหละ!") เมย์แจกขนมงาเหลือชิ้นสุดท้ายให้เพื่อนๆ และพี่สาวหวางพูดว่า "ครั้งหน้าเราต้องมาทำแบบนี้อีกแน่นอน"

ทริปนี้ไม่ใช่แค่การพักผ่อนจากสวนเทคโนโลยี แต่มันทำให้ผมได้คิด—พวกเราไม่ใช่แค่ทีมงานที่ผลิตสกรูและน็อตเท่านั้น เรายังเป็นคนที่ช่วยกันซ่อมเครื่องจักรที่เสียในยามดึก แบ่งของว่างให้กันเมื่อมีใครลืมอาหารกลางวัน และหัวเราะร่วมกันเมื่อใครทำผิดพลาด ที่สวนเทคโนโลยีเล่อชางหยู่หวง การผลิตสินค้าคุณภาพดีมีความสำคัญ แต่วันแบบนี้ต่างหากที่ทำให้เรารู้สึกตั้งตารอที่จะมาทำงาน เราเริ่มรบเร้าพี่สาวหวางแล้วว่าครั้งหน้าจะไปไหนดี—บางทีอาจปิกนิกข้างทะเลสาบ? ขอให้เธอตอบตกลงนะ!

บริษัท เล่ชาง ยู่หวง อิเล็กทรอนิกส์ เทคโนโลยี จำกัด

อีเมล: [email protected]

WhatsApp/WeChat/โทรศัพท์: +8613528527985